บ้าน
Latest images
ค้นหา
สมัครสมาชิก(Register)
เข้าสู่ระบบ(Log in)
การจำแนนสัตว์วิเศษ
1. เบอร์ด็อก มัลดูน : ประธานสถาพ่อมดในศตวรรษที่14 ประกาศว่าสมาชิกชุมชนผู้วิเศษณ์ตัวใดที่ ' เดินสองเท้า ' จะได้รับสถานะเป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " และที่เหลือ จะต้องเป็นสัตว์ต่อไป แต่แล้ว มัลดูนก็ตระหนักว่าเขานั้นคำนวนผิดพลาดไปอย่างใหญ่หลวง เพราะในห้องประชุมอัดแน่นไปด้วยก๊อบลินที่พาสัตว์สองเท้าทั้งหมดที่มันเจอมาด้วย เช่น พิกซี่ และ แฟรี่, โทรลล์, แม่มดเฒ่าที่พยายามจะจับเด็กกิน, พอร์ล็อก เป็นต้น เห็นได้ว่า การ ' เดินสองเท้า ' ไม่อาจรับประกันว่า สิ่งมีชีวิตวิเศษเหล่านั้น จะสามารถเข้าร่วมการประชุมสภาพ่อมด หรือ จะมีความสนใจในกิจการของรัฐบาลได้
2. มาดามเอลฟริดา แคลกก์ : ประธานสถาพ่อมดคนต่อมา ได้ให้นิยามคำว่า " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " ว่า พวกที่พูดภาษามนุษย์ได้ สัตว์ที่สามารถสื่อสารกับสมาชิกสภาฯได้เข้าใจ ก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมครั้งต่อมา แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง โทรลล์ที่ก๊อบลินสอนให้พูดภาษามนุษย์ในประโยคง่ายๆก็เข้ามาทำลายห้องประชุม ตัวจาร์วี่พากันวิ่งแข่งรอบขาเก้าอี้ในสภา และกัดข้อเท้าทุกคนที่มันพบ ในขณะเดียวกัน ผีกลุ่มใหญ่ ( ผู้ไม่ผ่านเงื่อนไขของมัลดูน เพราะผีไม่ได้เดินสองเท้า พวกมันร่อนไปมาต่างหาก ) ได้เข้าร่วมการประชุมด้วย แต่ต้องจากไปอย่างโกรธเกรี้ยวเพราะสิ่งที่พวกมันเรียกว่า " ความหน้าไม่อายของสภาที่ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับความต้องการของสิ่งมีชีวิต โดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของผู้ที่ตายไปแล้ว " ส่วนเซ็นทอร์ ที่ตามนิยามของมัลดูนได้ถูกจัดให้เป็นเพียง " สัตว์ " ได้ปฏิเสธจะเข้าประชุมเพื่อประท้วงสภาที่ไม่นับชาวเงือกเป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " เพราะเมื่อพวกมันพ้นจากน้ำ จะสื่อสารได้เพียงภาษาเงือกเท่านั้น
3. โกรแนน สตัมป์ : รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ ค.ศ.1811 บัญญัติว่า " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " คือ สิ่งมีชีวิตใดๆ ที่มีความเฉลียวฉลาดเพียงพอที่จะเข้าใจกฏหมายเวทมนตร์
และ มีส่วยรับผิดชอบในตัวบทกฏหมาย ตัวแทนโทรลล์ถูกตั้งคำถามโดยไม่มีก๊อบลินคอยช่วย
และได้รับการตัดสินว่าพวกมันเป็นแค่ " สัตว์ " แม้ว่าจะเดินสองเท้า
ชาวเงือกได้รับเชิญผ่านล่ามให้เป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " เป็นครั้งแรก ส่วนแฟรี่ พิกซี่
และ โนม แม้จะมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่ก็ถูกจัดประเภทว่าเป็น " สัตว์ " อย่างชัดเจน
เป็นธรรมดาที่เรื่องนี้ไม่ยุติลงง่ายๆ ยังมีพวกกลุ่มหัวรุณแรงที่ต้องการให้จัดประเภทมักเกิ้ลเป็น " สัตว์ " ส่วนเซ็นทอร์ ก็ยังคงปฏิเสธจะรับสถานะ " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " และ เรียกร้องจะเป็นแค่ " สัตว์ " เหมือนเดิม ในขณะเดียวกัน มนุษย์หมาป่าก็ถูกเกี่ยงไปเกี่ยงมาระหว่างแผนกสัตว์กับแผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง ขณะนี้ มีสำนักงานบริการช่วยเหลือมนุษย์หมาป่าอยู่ที่แผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีหน่วยทะเบียนและจับกุมมนุษย์หมาป่าอยู่ในแผนกสัตว์ด้วย
นอกจากนี้ สิ่งมีชีวิตที่มีความฉลาดสูงจำนวนมาก ก็ถูกจัดประเภทให้เป็นเพียง " สัตว์ " เพราะ พวกมันไม่สามารถเอาชนะสันดานดิบในตัวได้ เช่น อโครแมนทูล่า และ มันติคอร์ ที่พูดจาได้เรื่องได้ราว แต่ก็จะเขมือบมนุษย์ทุกคนที่เข้าไปใกล้ หรือ สฟิงส์ ที่พูดเป็นแต่ปริศนา และ คำทาย พอตอบผิดก็จะโหดร้ายอย่างมาก
1. เบอร์ด็อก มัลดูน : ประธานสถาพ่อมดในศตวรรษที่14 ประกาศว่าสมาชิกชุมชนผู้วิเศษณ์ตัวใดที่ ' เดินสองเท้า ' จะได้รับสถานะเป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " และที่เหลือ จะต้องเป็นสัตว์ต่อไป แต่แล้ว มัลดูนก็ตระหนักว่าเขานั้นคำนวนผิดพลาดไปอย่างใหญ่หลวง เพราะในห้องประชุมอัดแน่นไปด้วยก๊อบลินที่พาสัตว์สองเท้าทั้งหมดที่มันเจอมาด้วย เช่น พิกซี่ และ แฟรี่, โทรลล์, แม่มดเฒ่าที่พยายามจะจับเด็กกิน, พอร์ล็อก เป็นต้น เห็นได้ว่า การ ' เดินสองเท้า ' ไม่อาจรับประกันว่า สิ่งมีชีวิตวิเศษเหล่านั้น จะสามารถเข้าร่วมการประชุมสภาพ่อมด หรือ จะมีความสนใจในกิจการของรัฐบาลได้
2. มาดามเอลฟริดา แคลกก์ : ประธานสถาพ่อมดคนต่อมา ได้ให้นิยามคำว่า " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " ว่า พวกที่พูดภาษามนุษย์ได้ สัตว์ที่สามารถสื่อสารกับสมาชิกสภาฯได้เข้าใจ ก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมครั้งต่อมา แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง โทรลล์ที่ก๊อบลินสอนให้พูดภาษามนุษย์ในประโยคง่ายๆก็เข้ามาทำลายห้องประชุม ตัวจาร์วี่พากันวิ่งแข่งรอบขาเก้าอี้ในสภา และกัดข้อเท้าทุกคนที่มันพบ ในขณะเดียวกัน ผีกลุ่มใหญ่ ( ผู้ไม่ผ่านเงื่อนไขของมัลดูน เพราะผีไม่ได้เดินสองเท้า พวกมันร่อนไปมาต่างหาก ) ได้เข้าร่วมการประชุมด้วย แต่ต้องจากไปอย่างโกรธเกรี้ยวเพราะสิ่งที่พวกมันเรียกว่า " ความหน้าไม่อายของสภาที่ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับความต้องการของสิ่งมีชีวิต โดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของผู้ที่ตายไปแล้ว " ส่วนเซ็นทอร์ ที่ตามนิยามของมัลดูนได้ถูกจัดให้เป็นเพียง " สัตว์ " ได้ปฏิเสธจะเข้าประชุมเพื่อประท้วงสภาที่ไม่นับชาวเงือกเป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " เพราะเมื่อพวกมันพ้นจากน้ำ จะสื่อสารได้เพียงภาษาเงือกเท่านั้น
3. โกรแนน สตัมป์ : รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ ค.ศ.1811 บัญญัติว่า " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " คือ สิ่งมีชีวิตใดๆ ที่มีความเฉลียวฉลาดเพียงพอที่จะเข้าใจกฏหมายเวทมนตร์
และ มีส่วยรับผิดชอบในตัวบทกฏหมาย ตัวแทนโทรลล์ถูกตั้งคำถามโดยไม่มีก๊อบลินคอยช่วย
และได้รับการตัดสินว่าพวกมันเป็นแค่ " สัตว์ " แม้ว่าจะเดินสองเท้า
ชาวเงือกได้รับเชิญผ่านล่ามให้เป็น " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " เป็นครั้งแรก ส่วนแฟรี่ พิกซี่
และ โนม แม้จะมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่ก็ถูกจัดประเภทว่าเป็น " สัตว์ " อย่างชัดเจน
เป็นธรรมดาที่เรื่องนี้ไม่ยุติลงง่ายๆ ยังมีพวกกลุ่มหัวรุณแรงที่ต้องการให้จัดประเภทมักเกิ้ลเป็น " สัตว์ " ส่วนเซ็นทอร์ ก็ยังคงปฏิเสธจะรับสถานะ " สิ่งมีชีวิตชั้นสูง " และ เรียกร้องจะเป็นแค่ " สัตว์ " เหมือนเดิม ในขณะเดียวกัน มนุษย์หมาป่าก็ถูกเกี่ยงไปเกี่ยงมาระหว่างแผนกสัตว์กับแผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง ขณะนี้ มีสำนักงานบริการช่วยเหลือมนุษย์หมาป่าอยู่ที่แผนกสิ่งมีชีวิตชั้นสูง แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีหน่วยทะเบียนและจับกุมมนุษย์หมาป่าอยู่ในแผนกสัตว์ด้วย
นอกจากนี้ สิ่งมีชีวิตที่มีความฉลาดสูงจำนวนมาก ก็ถูกจัดประเภทให้เป็นเพียง " สัตว์ " เพราะ พวกมันไม่สามารถเอาชนะสันดานดิบในตัวได้ เช่น อโครแมนทูล่า และ มันติคอร์ ที่พูดจาได้เรื่องได้ราว แต่ก็จะเขมือบมนุษย์ทุกคนที่เข้าไปใกล้ หรือ สฟิงส์ ที่พูดเป็นแต่ปริศนา และ คำทาย พอตอบผิดก็จะโหดร้ายอย่างมาก
